“Wybrane nowości SOLID EDGE ST6″ – Część 2 – Dokumentacja 2D dla modeli 3D
1. Wstęp
Kontynuując opis nowości systemu CAD 3D/2D SOLID EDGE ST6, przeznaczonych dla konkretnych zastosowań inżynierskich, przedstawiamy najważniejsze rozwiązania wprowadzone do środowiska zautomatyzowanego tworzenia dokumentacji 2D dla modeli 3D. Według wielu opinii, rozbudowa środowiska RYSUNEK/DRAFT w tym obszarze jest jednym z najważniejszych aspektów rozwoju, który został dokonany w najnowszej generacji systemu SOLID EDGE.
2. Nowy mechanizm tworzenia symboli pozycji podczas wykonywania list części
Z myślą o dalszym zwiększaniu czytelności dokumentacji płaskiej, wprowadzono nowy mechanizm tworzenia symboli pozycji podczas wykonywania list części (rys. 1):
- symbole mogą być domyślnie umieszczone na odsuniętym obrysie widoku złożenia (a), na wieloboku prostokątnym, na linii powyżej rysunku, poniżej lub jego lewej/prawej stronie,
- symbole pozycji mogą zostać szybko przeniesione na dodatkowe wieloboki (wykonane przez użytkownika), zarówno wieloboki otwarte (b), jak i zamknięte,
- symbole nie zachodzą na siebie; przesuwając symbol w określonym kierunku (c), pozostałe symbole odpowiednio się przesuną (d), aby „zrobić mu miejsce”,
- ww. domyślne lub dodatkowe wieloboki (zamknięte i otwarte) mogą być łatwo edytowane pod względem kształtu i pozycji wraz z natychmiastową aktualizacją rozmieszczenia symboli (e, f),
- ze względu na ich zawartość, np. numer, symbole pozycji mogą być opcjonalnie rozmieszczone w sposób zgodny lub przeciwny z kierunkiem zegara, ze wskazaniem, który
z nich ma pełnić role pierwszego w zestawieniu.
3. Inne zastosowania rozwiązań dla aranżacji adnotacji w dokumentacji 2D
Powyższa funkcjonalność aranżacji adnotacji 2D może być także wykorzystana do tworzenia innych oznaczeń technologicznych (rys. 2) tj. m.in.: „Symbol spoiny” (a, b), „Uwaga”, „Symbol chropowatości powierzchni” (c, d) oraz „Oznaczenia tolerancji kształtu i położenia”.
4. Trwałe wyrównywanie wymiarów
Najnowszy ST6 umożliwia natychmiastowe i zautomatyzowane wyrównywanie wymiarów, które zostały umieszczone na rysunku w sposób nieczytelny lub niezgodny z zasadami wymiarowania (np. wymiary zasłaniają się nawzajem, nie tworzą zestawu od wspólnej bazy lub zestawu szeregowego, mimo, iż istnieje taka możliwość – jest odpowiednio dużo miejsca, a także, gdy wymiary zostały niewłaściwie przesunięte, etc.).
Funkcjonalność ta dotyczyć może wszystkich wymiarów z widoku rysunkowego (rys. 3) lub przekroju, a także kilku zaznaczonych lub pojedynczego wymiaru.
Poza uporządkowaniem wymiarów (np. do postaci zestawu wymiarów szeregowych lub od wspólnej bazy) ST6 może opcjonalnie utworzyć ich trwały wyrównany zbiór (a, b), który następnie może być łatwo przemieszczany jako funkcjonalna całość (c).
5. Zautomatyzowanie procesu tworzenia nowych rysunków 2D na podstawie modeli 3D
Jedną z najistotniejszych nowości środowiska RYSUNEK/DRAFT systemu ST6 jest także zautomatyzowanie procesu tworzenia nowych rysunków 2D na podstawie modeli 3D (rys. 4). Możliwe jest utworzenie i zapisanie wielu różnych sposobów postępowania (wraz z jednym domyślnym), w zależności od tego, czy ma zostać wykonana dokumentacja 2D:
1) dla modelu części (plik .PAR),
2) dla modelu blachy (plik .PSM),
3) dla modelu złożenia (plik .ASM):
- małego (kryterium podziału to liczność złożenia, a ustala je użytkownik),
- średniego (jw.) lub dużego (jw.).
Wykorzystując kombinację różnych opcji dla tworzenia rysunków 2D z modeli 3D, można dokonać takich ustawień, iż dla danego rodzaju modelu od razu będą tworzone np.:
ad 1) dwa nazwane widoki typowe, cieniowane (a), wariant pełen (na przykład),
ad 2) izometryczny (b) widok rozwinięcia blachy (na przykład),
ad 3) w zależności od wielkości złożenia:
- złożenie małe: trzy widoki typowe, komponenty w wariancie pełnym (na przykład),
- złożenie średnie: widok izo (c), komponenty w wariancie pełnym (jw.),
- złożenie duże: widok dimetryczny, komponenty w wariancie uproszczonym (jw.).
Powyższe to tylko przykłady, użytkownik dokonuje ustawień wg własnych potrzeb.
Można wykonać wiele takich nastaw, do wybrania przez użytkownika podczas tworzenia rysunków (d), wraz ze wskazaniem jednego domyślnego (e), realizowanego automatycznie.
Ustawienia te są zapisywane do pliku systemowego, co umożliwia ich popularyzację na innych stanowiskach oraz w przyszłych generacjach SE.
Zamiast kilku okien dialogowych kreatora widoków 2D, ST6 umożliwia wykorzystanie jednego czytelnego paska QuickBar, umożliwiającego w nowy i jeszcze spójniejszy sposób wykorzystanie poleceń znanych oraz właśnie wprowadzonych do ST6 (d). Tworzone widoki mogą posiadać dynamiczny podgląd przedstawiany w czasie rzeczywistym, co jest opcją, zależną m.in. od wielkości złożenia lub decyzji użytkownika.
opracował
Dr inż. Adam Budzyński
adam.budzynski@gmsystem.pl
w opracowaniu wykorzystano projekty 3D dzięki uprzejmości firmy PKI WILK www.wilk.net.pl
