Jak w SOLID EDGE ST7 zautomatyzować aktualizowanie informacji w oznaczeniach tolerancji kształtu i położenia po wprowadzeniu zmian w dokumentacji 2D?

W dokumentacji płaskiej 2D powstałej na bazie modeli 3D, zarówno w dokumentacji wykonawczej, jak i złożeniowej, często zdarza się, że stosunkowo duża liczba adnotacji
(np. technologicznych) zawiera w sobie informacje pochodzące z jednego źródła (tj. od tego samego elementu odniesienia).

Przykładowo:

1. w dokumentacji wykonawczej:
   • wiele różnych oznaczeń tolerancji kształtu i położenia ma odnosić się w swym zapisie do tej samej bazy pomiarowej oznaczonej np. literą „A”,
   • wówczas ww. nazwa bazy pomiarowej jest elementem odniesienia,
2. w dokumentacji złożeniowej:
   • sporo uwag montażowych ma być identycznych z uwagą główną, np.”Sprawdzać luz w sposób przedstawiony na rys. 14.001.40.16″,
   • wówczas treść uwagi głównej może być uznana za element odniesienia.

Podczas procesu projektowego, dochodzić może do częstych zmian dotyczących ww. elementów odniesienia, np.

ad. 1:

• nazwa ww. bazy pomiarowej może zmienić się z „A” na „C”(choć lokalizacja bazy może pozostać niezmieniona),

       ad. 2:

• treść uwagi głównej może zmienić się np. z początkowej „Sprawdzić luz w sposób przedstawiony na rys. 14.001.40.16” na „Sprawdzić luz jak na rys. 14.001.41.24”.

W takiej sytuacji, pojawia się konieczność zaktualizowania:

ad. 1:

• wszystkich niezbędnych oznaczeń tolerancji kształtu i położenia, tak aby teraz odnosiły się do bazy pomiarowej oznaczonej zmienioną literą „C”,

        ad. 2:

• wszystkich niezbędnych uwag montażowych, które teraz mają odsyłać do rysunku o zmienionym numerze 14.001.41.24 i dodatkowo mają być krótsze w treści.

Manualna aktualizacja ww. informacji może być procesem długotrwałym i trudnym do przeprowadzenia, w wyniku czego w dokumentacji 2D najprawdopodobniej mogą pojawić się wówczas błędy.

Aby zagwarantować poprawność dokumentacji 2D, SOLID EDGE ST7 umożliwia automatyczną i natychmiastową aktualizację informacji zawartych w adnotacjach, odnoszących się do ww. zmiennych elementów odniesienia.

Przydatność tego rozwiązania zostanie w pierwszej kolejności przedstawiona na przykładzie dokumentacji wykonawczej jednej z płyt narzędzia technologicznego (rys. 1), a ściślej – wybranego przekroju łamanego ww. płyty (rys. 2).

Na wybranej płaszczyźnie płyty (na jej podstawie) ustanawia się bazę pomiarową, w wyniku czego, do właściwej krawędzi ww. przekroju zostanie przytwierdzona ramka bazy pomiarowej (rys. 3.a). Baza pomiarowa otrzymuje oznaczenie „A”.

Następnie, na ww. przekroju łamanym mają zostać umieszczone następujące przykładowe adnotacje z grupy oznaczeń tolerancji kształtu i położenia:

• tolerancja równoległości (położenia) przeciwległej płaszczyzny płyty, względem ww. bazy pomiarowej, o wartości 0,1 mm (rys. 3.b),
• tolerancja prostopadłości (położenia) osi wybranych otworów, względem ww. bazy pomiarowej, o wartości 0,05 mm (rys. 3.c).

Jedna z ważniejszych nowości SOLID EDGE ST7, dotycząca dokumentacji płaskiej, polega na tym, iż wiele elementów odniesienia może mieć charakter zmiennych, w przeciwieństwie do informacji o stałej wartości (np. niezmiennego tekstu).

W opisywanym przypadku (rys. 3), nazwa bazy pomiarowej ma właśnie charakter zmiennej i do tej konkretnej zmiennej odwołują się obydwa oznaczenia tolerancji położenia. Składnię znanego oznaczenia tolerancji równoległości, zawierającą link do ww. zmiennej, w przeciwieństwie do klasycznego niezmiennego tekstu, przedstawiono na rys. 4.

Dzięki temu rozwiązaniu SOLID EDGE ST7, osiąga się znaczące korzyści.

Po zmianie nazwy bazy pomiarowej, np. z „A” na „C” (bez konieczności jej przeniesienia), wszystkie (!) oznaczenia, które odwołują się do wartości omawianej zmiennej, zostaną zaktualizowane, tj. będą odnosić się już do bazy pomiarowej o nazwie „C”(rys. 5, gdzie a, b, c -analogicznie jak na rys. 3).

Warto porównać rys. 3 z rys. 5.

Z opisywanej funkcjonalności można także korzystać w przypadku rysunków złożeniowych.

Na przykładowym widoku izometrycznym złożenia dodano klasyczną uwagę natury montażowej (rys. 6) o treści:

„Sprawdzić luz w sposób przedstawiony na rys. 14.001.40.16”

W świetle opisywanego nowego rozwiązania SOLID EDGE ST7, tekst znajdujący się w tej uwadze także może być potraktowany jako zmienna.

Następnie, na rysunku wprowadza się dwie kolejne uwagi (rys. 7. b,c), których treść wg założenia ma być identyczna z treścią uwagi umieszczonej jako pierwsza (rys. 7.a).

Analogicznie jak w poprzednim przykładzie – zamiast każdorazowego wprowadzania do nich niezmiennego tekstu – zlinkowano ich zawartość z zawartością pierwszej uwagi, będącej w tym przypadku elementem odniesienia (rys. 8).

Dzięki powyższemu, ponownie uzyskuje się możliwość automatycznego aktualizowania obiektów zlinkowanych z elementem odniesienia.

Po zmianie treści pierwszej uwagi ze znanego wyrażenia:
„Sprawdzić luz w sposób przedstawiony na rys. 14.001.40.16„ na (przykładowo):
„Sprawdzić luz jak na rys. 14.001.41.24„,
(gdzie zmieniono nr rys. i skrócono wyrażenie),

 wszystkie zależne uwagi zostają zaktualizowane (rys. 9, gdzie a, b, c – analogicznie jak na rys. 7).

Również w tym przypadku, warto porównać rys. 7 z rys. 9.

opracował
Dr inż. Adam Budzyński
adam.budzynski@gmsystem.pl

w opracowaniu wykorzystano projekt 3D (rys. 1÷5) dzięki uprzejmości firmy:
Hydrapress
( www.hydrapress.com.pl )

 

 

Skontaktuj się z nami