Jak czytelnie wyświetlać środki mas i początki układów współrzędnych w dokumentacji 2D SOLID EDGE ST7?
W kolejnym odcinku naszego cyklu „Wybrane Nowości Solid Edge ST7” opiszemy jak czytelnie wyświetlać środki mas i początki układów współrzędnych w dokumentacji 2D.
Jedną z ważniejszych nowości środowiska Rysunku 2D systemu Solid Edge ST7 jest możliwość wyraźnego i czytelnego wyświetlania środków mas modeli oraz początków układów współrzędnych (zarówno dla układów podstawowych, jak też układów dodanych przez użytkownika).
Należy przy tym pamiętać, że we wcześniejszych wersjach systemu również można było wyświetlać ww. elementy na widokach rysunkowych 2D, lecz każdy z nich był wizualizowany zaledwie w postaci punktu.
Tymczasem w najnowszej generacji systemu SOLID EDGE, wykorzystuje się do tego celu specjalne symbole: może to być symbol znormalizowany (domyślny) lub jeden z symboli stworzonych lub zaimportowanych przez użytkownika systemu ST7.
Na rys. 1 przedstawiono wybrany projekt SOLID EDGE (złożenie 3D), pochodzący z branży elektrotechnicznej. Zwrócono tutaj szczególną uwagę na lokalizację środka masy konstrukcji, co dodatkowo wyróżniono przez wyświetlenie okna dialogowego, służącego do odczytu wartości podstawowych wielkości fizycznych modelu.
Na rys. 2. przedstawiono kwestię obecności i widoczności układów współrzędnych istniejących w strukturze ww. złożenia najwyższego poziomu. Są to następujące 2 (sł. dwa) układy współrzędnych:
a) obowiązkowy układ podstawowy, in. główny/bazowy, tzw. „zero bezwzględne” (ang. „Base”) – jest on tutaj celowo ukryty, np. ze względu na indywidualne życzenie użytkownika;
b) układ dodatkowy o nazwie „ukl_wspolrzednych_2”, umieszczony przez konstruktora w pozycji oraz orientacji przestrzennej zdefiniowanej względem układu podstawowego (ew. innych dodatkowych układów współrzędnych) lub geometrii wybranego komponentu projektu; w tym przypadku układ dodatkowy został umieszczony w narożniku modelu ceownika, tak, aby wybrane osie tego układu pokrywały się ze wskazanymi krawędziami modelu tego profilu.
W środowisku Rysunku systemu SOLID EDGE ST7 zostaną wygenerowane odpowiednie widoki rysunkowe 2D dla ww. modelu 3D. W tym przypadku będą to trzy widoki ortogonalne oraz jeden widok izometryczny, choć opisywana tutaj funkcjonalność jest dostępna dla widoków rysunkowych 2D reprezentujących modele 3D w dowolnej orientacji przestrzennej, z uwzględnieniem na nich perspektywy włącznie.
W dalszej części opracowania, szczególna uwaga zostanie zwrócona na możliwości wyświetlania środka masy tego złożenia oraz początku „ukl_wspolrzednych_2”.
Proces ten zostanie rozpoczęty od utworzenia widoku rysunkowego 2D dla ww. modelu 3D w widoku pn. „Od przodu” (rys. 3).
Po włączeniu wyświetlania na tym widoku 2D ww. środka masy złożenia oraz początku „ukl_wspolrzednych_2” (rys. 4), w wyniku aktualizacji dokumentacji 2D, obydwa te obiekty zostaną wyświetlone z zastosowaniem domyślnego znormalizowanego bloku o nazwie COM (ang. Center Of Mass – środek masy).
Blok o nazwie „COM” jest odgórnie dodawany do każdego szablonu środowiska Rysunku systemu SOLID EDGE ST7, np. „iso metric draft.dft”. Szablonów środowiska Rysunku jest wiele, ponieważ każdy z nich jest dedykowany dla odmiennych nastaw zbiorów jednostek miary, należą więc do nich także takie szablony jak „ansi inch draft.dft”, „din metric draft.dft” oraz szereg innych.
Użytkownik systemu ST7 może dokonać wyboru rodzaju bloków, które będą stosowane do czytelnego i opcjonalnie celowo (!) odmiennego wyświetlania środków mas oraz początków układów współrzędnych (rys. 5). Jak wspomniano powyżej, poza blokiem domyślnym (rys.5.a, jak również uprzednio na rys. 4), może to być blok wykonany od podstaw przez użytkownika w danym pliku środowiska Rysunku (rys. 5.b) lub blok zaimportowany z innych plików dokumentacji 2D systemu SOLID EDGE (rys. 5.c).
Po wprowadzeniu ustawień przedstawionych na rys. 5, widok 2D zaprezentowany uprzednio na rys. 5, po aktualizacji będzie wyglądał jak na rys. 6.
Wykonując na bazie widoku przedstawionego na rys. 6, kolejne widoki 2D (dodatkowe dwa ortogonalne oraz jeden izometryczny), będą one posiadać oznaczenia środka masy oraz początku „ukl_wspolrzednych_2”, jak to przedstawiono na rys. 7.
O fakcie wykorzystania w opisywanym rozwiązaniu funkcjonalności bloków 2D może świadczyć również samoczynnie wypełniająca się zawartość „Tabeli bloków”, przedstawiona (dla widoków z rys. 7) na rys. 8.
opracował
Dr inż. Adam Budzyński
adam.budzynski@gmsystem.pl
