W jaki sposób Solid Edge ST8 ułatwia i przyspiesza tworzenie lub edycję dokumentacji wykonawczej oraz złożeniowej 2D?
Znacząca część procesów projektowych 3D jest finalizowana poprzez utworzenie właściwej dokumentacji wykonawczej i złożeniowej 2D. Ze względu na maksymalne ułatwienie pracy inżynierów CAD, zarówno w trakcie jej generowania, jak i podczas późniejszej aktualizacji (względem uprzednio zmodyfikowanych danych 3D), dąży się do tego, aby zadania te mogły zostać zrealizowane możliwie szybko, z zapewnieniem odpowiednio wysokiego stopnia zautomatyzowania, a także z możliwym dostępem do zróżnicowanych i elastycznych narzędzi projektowych.
System Solid Edge jest na rynku inżynierskim traktowany wręcz jako synonim wydajnego rozwiązania, służącego m.in. do zaawansowanego ‘draftingu’ 2D dla obiektów 3D. Najnowsza jego generacja, tj. Solid Edge ST8 dostarcza szereg nowych możliwości, których wdrożenie do praktyki konstrukcyjnej przyczynia się do zauważalnego przyspieszenia i ułatwienia pracy inżynierów odpowiedzialnych za tworzenie oraz aktualizację dokumentacji wykonawczej i złożeniowej 2D.
W niniejszym opracowaniu, podzielonym na 2 części, przedstawimy wybrane z tych rozwiązań.
1. Porównywanie zawartości różnych plików rysunkowych 2D (.DFT)
W wyniku zaistnienia różnych wersji danego projektu CAD 3D, może pojawić się konieczność szybkiego porównywania różnych plików 2D, które mogą – ale nie muszą – reprezentować dokumentację płaską odpowiadającą odmiennym wersjom danego wyrobu.
Szybkie i dokładne porównywanie różnych plików 2D jest więc bardzo przydatne, a często wręcz konieczne, aby m.in.:
a) stwierdzić, czy zawartość analizowanych dokumentów 2D różni się od siebie, a jeżeli tak, to na czym polegają różnice,
b) na podstawie powyższego orzec, dla jakiej wersji projektu CAD jest (ew. powinien zostać) przyporządkowany każdy z analizowanych plików dokumentacji płaskiej,
c) często także nawet znaleźć dodatkowe różnice pomiędzy poszczególnymi wersjami projektów, o których informacje dotąd jeszcze się nie pojawiły w komunikacji inżynierskiej (kwestia ta jest szczególnie istotna).
Przykładowo, konstruktor otrzymuje wiadomość, iż w projekcie oprzyrządowania narzędziowego wprowadzono odpowiednie zmiany (dotyczące rozstawu otworów montażowych), tworząc jego nowy wariant (rys. 1). Dodatkowo, pojawia się zadanie stwierdzenia, do której z wersji wyrobu należy każdy z dwóch rozpatrywanych plików dokumentacji 2D.
Dzięki nowym rozwiązaniom ST8, można bardzo łatwo porównać ww. rysunki, nawet z uwzględnieniem zawartości każdego z ich arkuszy składowych (rys. 2). Dla zwiększenia czytelności, pierwszy z tych dokumentów 2D przedstawiono dodatkowo na rys. 3.
Wykorzystanie omawianych rozwiązań umożliwia szybkie określenie, do której z wersji wyrobu 3D należy przyporządkować konkretny plik 2D (rys. 4, warto porównać z rys. 1).
Co szczególnie ważne, omawiana funkcjonalność dla dokumentacji 2D jest na tyle wartościowa, iż umożliwia stwierdzenie, iż w modelu 3D wprowadzono także inne zmiany, o których dotąd nie informowano w procesie komunikacji (rys. 5, gdzie uwagę zwraca fakt wykrycia, iż w modelu zmieniły się także gabaryty rowka).
Użytkownik ST8 zostaje nawet poinformowany o fakcie ew. zmiany pozycji danego widoku rysunkowego, dodania/ usunięcia wymiarów i adnotacji technologicznych, zmianie numeracji, etc. (rys. 6).
W celu umożliwienia innym uczestnikom procesów inżynierskich dostępu do wyników omawianych porównań, każdy z trzech niniejszym rozpatrywanych obrazów (rys. 2), tj. pierwszy i drugi plik dokumentacji 2D oraz zapis różnic występujących pomiędzy nimi, można wyeksportować do postaci klasycznych plików graficznych, np. PNG (rys. 7).
2. Kolejne ułatwienia dla tworzenia i edycji wymiarów oraz adnotacji technologicznych
Wdrożenie Solid Edge ST8 oznacza wielce pozytywny przełom w łatwości i szybkości edycji stylu wymiarów oraz oznaczeń technologicznych.Użytkownicy ST8 otrzymują więc szereg nowych rozwiązań, umożliwiających takie zadania jak m.in.:
– środkowanie oraz odsuwanie wartości wymiarowych (rys. 8),
– przenoszenie linii pomocniczych do nowych obiektów odniesienia, zarówno w przypadku pojedynczych wymiarów, jak też ich kompletnych zestawów np. dla wymiarowania szeregowego (rys. 9),
– intuicyjne zarządzanie wyświetlaniem linii wymiarowych oraz/lub linii pomocniczych (rys. 9),
– błyskawiczne (!) przenoszenie zakończeń wymiarowych (np. grotów, etc.) na odmienną stronę linii pomocniczej, także dla wymiarów relokowanych (rys. 10),
– szybka (!) zmiana symboli zakończenia linii wymiarowej i zmodernizowane dodawanie/usuwanie/ przemieszczanie uskoków linii pomocniczej (rys. 11),
– estetyczne umieszczanie adnotacji technologicznych, poprzez korzystne „przyciąganie” linii odniesienia do położenia kątowego będącego wielokrotnością 45°, także z opcjonalną i szybką zmianą symbolu zakończenia (rys. 12),
– wyjątkowo łatwe zarządzanie wyświetlaniem jednostek miary oraz rodzajem zaokrąglenia wartości mierzonych (rys. 13),
– wprowadzanie różnych sposobów tolerowania, zarówno w wymiarach, jak też w adnotacjach i uwagach (rys. 14a,b),
– formatowanie stylu dat i tekstu, np. zarządzanie wielkościami znaków (rys. 14b).
Na tym kończymy pierwszą część opracowania. W części drugiej opiszemy między innymi: zwiększone możliwości w zakresie tworzenia list części BOM, sposoby umieszczania inteligentnych oznaczeń w polach tekstowych i adnotacjach oraz nowe rozwiązania do zarządzania listą wymagań technologicznych.
opracował
Dr inż. Adam Budzyński
adam.budzynski@gmsystem.pl
